الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی انْحَسَرَتِ الْأَوْصَافُ عَنْ کُنْهِ مَعْرِفَتِهِ وَ رَدَعَتْ عَظَمَتُهُ الْعُقُولَ فَلَمْ تَجِدْ مَسَاغاً إِلَى بُلُوغِ غَایَةِ مَلَکُوتِهِ

ستایش خداوندی را سزاست که تمامی صفت ها از بیان حقیقت ذاتش درمانده، و بزرگی او عقل ها را طرد کرده است، چنان که راهی برای رسیدن به نهایت ملکوتش نیابد./ نهج البلاغه؛ سطری از خطبه ی صد و پنجاه و پنج