... روزگار پیچ!یدهـ ...

نوآوری . پویایی . یادگیری . زندگی

۵۴ مطلب در فروردين ۱۳۹۷ ثبت شده است

گاهی یه روزی به هر دلیلی خوب شروع نمیشه و البته این دلیل نمیشه که به هر دلیلی خوب تموم نشه

تلاش ما
۰۸ فروردين ۹۷ ، ۲۲:۱۳

ز عشق آغاز کن، تا نقش گردون را بگردانی / که تنها عشق سازد نقش گردون را دگرگونش

فریدون مشیری
۰۸ فروردين ۹۷ ، ۱۱:۲۳

تیک تاک های ساعت ... بهار می گذرد ...

گوش کن
۰۸ فروردين ۹۷ ، ۰۸:۱۱

اگر قیمت هر لیتر بنزین بشود یک دلار - بخوانید پنج هزار تومان - چه خواهد شد؟

فرض کنیم! 
۰۷ فروردين ۹۷ ، ۲۳:۱۹

هم اینک در حال تماشای گفت‌وگوی حسین دهباشی با سید محمد بهشتی ...

سخن از فرهنگ، سیاستگذاری و قدری فرآیند تصمیم سازی ها
۰۷ فروردين ۹۷ ، ۲۱:۴۹

حمله به «دیگری» و دفاع از «خود» با «گفت‌وگو» تفاوت دارد

گفت‌وگو، سخن‌گفتن بی‌هدف و در حاشیه نیست. مهم‌ترین ویژگی گفت‌وگو هدفمندی و مسئله‌محوری آن است. در گفت‌وگو هدف اصلی حل مسئله‌ای نظری یا رفع مشکلی واقعی است. سازوکار انجام گفت‌وگو فهم سخن دیگری و نقد آن برای خلق مفهومی مشترک است. حمله به «دیگری» و دفاع از «خود» با «گفت‌وگو» تفاوت دارد. در فرایند گفت‌وگو طرف‌های گفت‌وگو برای حل مسئله‌ای مشترک هدفی مشترک را می‌پذیرند و براساس آن به فهم و نقد نظر و سخن همدیگر می‌پردازند. فهم سخن «دیگری» زمینه‌ساز نقد و نتیجتا سبب ایضاح و اصلاح آن می‌شود و به رفع و حل مسئله یا مشکل از درون همین سیر تدریجی گفت‌وگو می‌انجامد.
هادی خانیکی | دکتری علوم ارتباطات
۰۷ فروردين ۹۷ ، ۱۹:۴۳

ساعتی را در شهر کتاب نیاوران بودیم

طهران بهاری و شوق بیش از پیش خواندن
۰۷ فروردين ۹۷ ، ۱۵:۴۱

بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت / و اندر آن برگ و نوا خوش ناله‌های زار داشت

خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی
۰۷ فروردين ۹۷ ، ۱۰:۵۸

صحیفه سجادیه ... دعای مکارم الاخلاق؛ سطر اول

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ،
وَ بَلِّغْ بِإِیمَانِی أَکمَلَ الْإِیمَانِ،
وَ اجْعَلْ یقِینِی أَفْضَلَ الْیقِینِ،
وَ انْتَهِ بِنِیتِی إِلَی أَحْسَنِ النِّیاتِ،
وَ بِعَمَلِی إِلَی أَحْسَنِ الْأَعْمَالِ
۰۷ فروردين ۹۷ ، ۰۷:۳۵
سه شنبه, ۷ فروردين ۱۳۹۷، ۰۲:۵۵ ق.ظ
اگر کسی به فکر نجات چنین خانواده ای باشد ...

اگر کسی به فکر نجات چنین خانواده ای باشد ...

نام سال، حمایت از کالای ایرانی شد. از چرایی و چگونگی این نام گذاری ها که بگذریم، باید درباره ساختار مدیریت و اقتصاد کشور دیدی واقع بینانه داشت. تردیدی وجود ندارد که حمایت از کالای ایرانی بسیار مهم است. اما برای حمایت از کالای ایرانی باید چه کار کرد؟ آیا باید فقط امسال از کالای ایرانی حمایت کرد؟ شاید اگر طی سالیان گذشته حمایت از کالای ایرانی، چه در سطح سیاستگذاری و چه در سطح اجرایی با ملاحظات فرهنگی و اجتماعی نمودی ملموس داشت، وضعیت امروز ما این گونه نبود که روزهای آغاز سال نو با التهاب کاهش ارزش پول ملی همراه باشد. کالای ایرانی قصه پر غصه ای دارد. با نام گذاری یک سال و چشم بستن بر ساختار مدیریت و اقتصاد کشور نمی توان انباشت مساله ها را در طول زمان نادیده گرفت. رضا امیرخانی سال ها قبل نوشته بود: 

خانواده ای هست مفلوک. کار پدر بدانجا کشیده است که مجبور است طلای مادر بفروشد تا نان سفره فرزندان فراهم آورد و البته بیش از آن را نیز خرج خود کند...به پدر چه خواهید گفت؟ بی کاره؟ مفلس؟ معتاد؟ هر چه خواستید بگویید اما بدانید از چنین مردی بایستی ناامید بود. اگر کسی به فکر نجات چنین خانواده ای باشد، تنها به فرزندان جوان امید خواهد بست...

مادر یعنی وطن. طلا یعنی نفت. پدر یعنی دولت... این ملک پدرانی داشته است که برای حکومت، نه طلای مادر که خود مادر را نیز فروخته اند! در چنین خانواده ای تنها مایه نجات، همت فرزندان است... از پدر کاری بر نمی آید.

همت فرزندان نه باید با جوزدگی همراه باشد و نه با بی تفاوتی. فرزندان باید با نگاهی واقع بینانه به ساختار مدیریت و اقتصاد کشور، به تحلیل مساله ها، طراحی و اجرای راهکارها بپردازند. فرزندانی داریم که فقط خاطراتی از وطن دارند و رفته اند. فرزندانی داریم که آخرین خاطره ها را می سازند و در همین امسال از وطن خواهند رفت. فرزندانی داریم که گمشده این روزهایشان همت است. و البته فرزندانی هم داریم که اتفاقا مانده اند یا بازگشته اند و کمر همت بسته اند. این گروه آخر از نظر کمیت، به نسبت جمعیت فرزندان وطن تعداد زیادی ندارند. آنچه مهم است، پر فروغ کردن امید در ذهن و زبان این فرزندان گروه آخر است؛ نه امیدی واهی که امیدی واقعی. ایران مساله های حل شدنی فراوانی دارد. همت فرزندان امیدوار وطن این است که مطالعه کنند. بنویسند. سخن بگویند. انتقاد کنند. فکر کنند. مطالعه کنند. دوباره بنویسند. فکر کنند. بشنوند. دوباره بشنوند. فکر کنند. تیم سازی کنند. گفتگو کنند. مطالعه کنند. مساله کشف کنند. مساله حل کنند. شکست بخورند. یاد بگیرند. باز هم شکست بخورند. خسته شوند. اما ادامه دهند و باز راه حلی تازه بسازند. باز هم یاد بگیرند و فراموش نکنند که تنها مایه نجات، همت فرزندان است.

۰۷ فروردين ۹۷ ، ۰۲:۵۵

حتما در ایران مدیرانی داریم که در تراز مدیران بین المللی هستند و مبتنی بر دانش روز عمل می کنند

این افراد در اقلیت هستند؛ اما هستند
۰۷ فروردين ۹۷ ، ۰۱:۲۹

امروز اولین جلسه کاری را در سال نود و هفت داشتم؛ سه ساعت گفتگو و همفکری درباره چند پروژه

یا علی
۰۶ فروردين ۹۷ ، ۱۲:۴۷

برخی از رسانه های ایرانی اگر تعطیلاتشان را تا پایان سال ادامه دهند، خدمت بزرگی به کشور می کنند

آرامش کشور
۰۵ فروردين ۹۷ ، ۲۲:۴۶

آفرین بر تو کافرینش را / هرچه گویی چنین چنان باشد

اوحدالدین محمد ابن محمد انوری
۰۵ فروردين ۹۷ ، ۱۸:۵۶

درباره آموزش : ناصر فکوهی

غول کنکور و فساد ناشی از آن، بیماری همه‌گیر کلاس‌های تقویتی و کتاب‌های کمک‌آموزشی و تدریس خصوصی و رقابت‌ها و مسابقات بی‌پایان، تقلب‌های علمی در همه سطوح و وضعیت اسف‌بار جذب و ارتقا و پایین‌آمدن اعتبار مدارک و عناوین دانشگاهی در سطح جامعه... اما آیا می‌توان چشم‌اندازهای مثبتی را در این‌ میان مطرح کرد؟ بله، پاسخ به این پرسش، مثبت است. حتی در بدترین شرایط اگر قدم اول، یعنی شناخت مشکلات و آسیب‌شناسی درست انجام شود، درمان و ازمیان‌بردن مشکلات نیز ممکن است


ناصر فکوهی | دکتری انسان‌ شناسی

درباره آموزش : حسین عظیمی آرانی

بنده بارها به نظام آموزش عمومی کشور و عدم تناسب آن در الگوی توسعه کشور اشاره کرده ام. بحث این است که به نظر می رسد اگر مدارس ما بسته شود توسعه ایران سریع تر می شود. متأسفانه آموزش عمومی فعلی ایران ضد توسعه است. نه اینکه زحمت کشیده نمی شود، نه اینکه معلمان و بقیه دست اندرکاران واقعا زحمت نمی کشند، بحث این نیست. بحث این است که نگرش حاکم بر این آموزش ها غلط است


زنده یاد حسین عظیمی آرانی | دکتری اقصاد

درباره آموزش : نعمت‌الله فاضلی

با گذشت زمان و افزوده شدن دانشگاه ها و دانشجویان و دانشگاهیان و افت شدید کیفیت آموزش دانشگاه ها، به تدریج اهمیت مسئله سواد آکادمیک نمایان و تشدید شد، به گونه ای که به گمان من اگر مطالعه تجربی درباره وضعیت دانشجویان، دانش آموختگان و اعضای هیأت علمی مان از منظر سواد آکادمیک انجام دهیم ممکن است با نتایج فاجعه باری روبرو شویم. اگر از آن بخش از دانشجویان، دانش آموختگان و دانشگاهیانی که اساساَ نمی نویسند یا هنوز آمادگی های شناختی، عاطفی و اجتماعی لازم برای نوشتن را کسب نکرده اند، بگذریم و به سراغ آن دسته از دانشجویان، دانش آموختگان و دانشگاهیانی برویم که می نویسند و به پایان نامه ها، رساله ها، مقالات و کتاب هایی که تولید کرده اند نگاهی بیندازیم میتوانیم به وضوح بحران سواد آکادمیک را تشخیص دهیم. سخن این است که تا چه میزان متن های به ظاهر دانشگاهی ما به واقع متن های آکادمیک هستند؟ یعنی می توانند نوعی تعامل یا گفت وگو یا ارتباط رشته ای و دانشگاهی در اجتماع گفتمانی خود ایجاد کنند. متن آکادمیک، صرفا مقاله یا کتابی نیست که منتشر شده است، بلکه متنی است که از خوانایی و گویایی لازم برخوردار است. منظور از خوانایی و گویایی لازم این است که می تواند در اجتماع گفتمانی مشخصی نوعی گفت وگو یا تعامل یا ارتباط را شکل دهد. متأسفانه باید بگویم حتی خود مفهوم سواد دانشگاهی در نظام آموزش عالی ما هنوز ناشناخته است

نعمت‌الله فاضلی | دکتری انسان شناسی

درباره آموزش : علینقی مشایخی

امروز حتی یک فارغ‌التحصیل با کیفیت یک دانشگاه خوب دولتی، مدتی بعد از ورود به یک بنگاه یا سازمان (به ویژه در سازمان‌های دولتی و شبه‌دولتی) به فسیل تبدیل می‌شود. چون راهنما و مربی ندارد، کار را به درستی یاد نمی‌گیرد و بعد از مدتی به کارمندی بدل می‌شود که فقط به دنبال پر کردن ساعات اداری است تا حقوق ماهانه‌اش را دریافت کند. من به حال فارغ‌التحصیلان خوبی که به این ترتیب وارد سازمان‌ها می‌شوند، تاسف می‌خورم. زیرا نه تنها توانایی‌هایشان رشد نمی‌کند، بلکه روحیه و فرهنگ کاری آنها نیز به شدت تنزل می‌کند

علینقی مشایخی | دکتری مدیریت

درباره آموزش : محسن رنانی

هر کودک یک موجود کامل است. آموزش و پرورش معمولا با اقدامات خود این موجود کامل را ناقص می کند، چون نگاهش به این موجود غلط است. اگر این نگاه تغییر کند، آنگاه ماموریت آموزش و پرورش نیز به طور طبیعی تغییر می کند. دیگر آموزش و پرورش گمان نمی کند که ماموریتش تولید نخبه و دانش آموز باسواد و بالا بردن معدل بچه ها و آوردن رتبه در کنکور و حفظ کردن تاریخ و فرمول های فیزیک و ریاضی است بلکه درمی‌یابد که ماموریتش سالم نگاه داشتن و تقویت روح انسانی و غبارروبی از توانایی‌هایی است که در این «انسان کامل» وجود دارد. آنگاه درمی‌یابد که با مشق شب و املا و حضور و غیاب و نمره و معدل نمی‌توان از این انسان کامل رونمایی کرد

محسن رنانی | دکتری اقتصاد

درباره آموزش : مقصود فراستخواه

آموزش‌وپرورش ایران به‌ویژه در چند دهه اخیر نه به‌درستی احساسات و تخیلات خلاق و صورخیال بچه‌ها را تعالی می‌دهد و نه تحلیل عقلی آن‌ها را. آموزش‌وپرورش نمی‌تواند بچه‌ها را عقلانی پرورش دهد؛ بچه‌هایی که سوال بپرسند، بررسی و تحلیل کنند یا از پس تبیین منطقی و تحلیل عقلانی بربیایند. وقتی آموزش‌وپرورش تعلیم و تربیت عقلانی نداشته باشد، رشد تحریک‌پذیری هیجانی منفی در جامعه به‌وجود می‌آید. وقتی جامعه قدرت عقلانی ندارد تحریک‌پذیر است. تعریف تخصصی جوزدگی به‌نوعی تحریک‌پذیری هیجانی بالا می‌شود. کسانی که زود عصبانی شده، زود واکنش نشان می‌دهند و زود واله و شیدا و زود متنفر می‌شوند؛ این‌ها همان کسانی هستند که می‌گوییم تحریک‌پذیری هیجانی بالایی دارند. علت دیگر وجود جوزدگی، ضعف در تمرین گفت‌وگو و توافق عقلایی است. ناتوانی در سازش، گفت‌وگو و چانه‌زنی سبب می‌شود مردم تابعی از جوهایی می‌شوند که عده‌ای برایشان می‌سازند

مقصود فراستخواه | دکتری برنامه‌ریزی توسعه آموزش عالی

درباره آموزش : اندرو هالپین

هر کسی که به بیش از چند مدرسه مراجعه داشته باشد، خیلی سریع متوجه می شود که مدارس با یکدیگر فرق می کنند. در یک مدرسه معلمان و مدیر هیجان دارند. در مدرسه دیگر نارضایتی و دلخوری مدرسه ملموس است؛ مدیر سعی می کند بی کفایتی اش را پشت نقابی از مسئولیت پنهان کند. در مدرسه سوم نه لذت و نه ناامیدی وجود دارد، بلکه برنامه های بی محتوایی برگزار می شود. هر یک از این مدارس ظاهرا شخصیت خاص خود را دارند


اندرو هالپین | Halpin, A. W. (1966). Theory and research in administration

نوآوری انگاری یک چیزیست در آینده ...

۰۵ فروردين ۹۷ ، ۱۱:۵۴

زِ وصل دوست نسیمی بیار باد صبا / که سخت شعله کشیده است آتش فُرقَت

ملا محمد محسن فیض کاشانی
۰۵ فروردين ۹۷ ، ۰۸:۰۲
يكشنبه, ۵ فروردين ۱۳۹۷، ۱۲:۱۶ ق.ظ
سه !یدهـ برای نوروزی بهتر و طبیعتی بهتر

سه !یدهـ برای نوروزی بهتر و طبیعتی بهتر

  • هر کجای ایران که هستیم، نیم نگاهی به طبیعت داشته باشیم. شاید برداشتن چند دانه از زباله های روی زمین، لبخند بهاری طبیعت را دلنشین تر کند. هموطن های خودمان را دعوت کنیم که چند دانه از زباله های روی زمین را هم ایشان بردارند.
  • هر کجای ایران که هستیم، اگر دیدیم فردی یا افرادی زباله های خود را در طبیعت رها می کنند، بی تفاوت نباشیم. با زبان خوش با ایشان گفتگو کنیم. با سلام شروع کنیم و تبریک سال نو. 
  • هر کجای ایران که هستیم، اگر دیدیم افرادی در جمع آوری زباله های رها شده در طبیعت همتی دارند و این کار را با حضورشان در هر منطقه ای، برای چند دقیقه انجام می دهند. از ایشان تشکر کنیم. با سلام شروع کنیم و تبریک سال نو. این تشکرها، حال آدم ها را خوب می کند. ساده است ...
۰۵ فروردين ۹۷ ، ۰۰:۱۶