ابتدا این یادداشت را بخوانید: چک لیست ها؛ نوشته مسیح کریمیان
فرآیند کشف و حل مسأله در TRIZ کلاسیک یک جایش لنگ می زند اگر حواست نباشد! جایی که می خواهی بدانی در مسیر هستی یا زده ای جاده خاکی! بنابراین ما هم از چک لیست ها استفاده می کنیم. این چک لیست ها سرعت می دهند به کارهایمان. اما طراحی چک لیست های ما چگونه باشد بهتر است؟ یکی از ابزارهای متداول TRIZ برای تحلیل سیستمی، ابزار چندپنجره ای است. برای کار کردن با این ابزار در ساختن یک چک لیست خوب باید از خودتان سوال هایی بپرسید. چه چیزی را می خواهم چک کنم؟ این چیزی که می خواهم چک کنم، کی می خواهم چک کنم؟ قبل و حین و بعد از چک کردن چه چیزی عایدی من خواهد بود؟ پایان کار و آغاز کار من چه ارتباطی با این چک لیست دارد؟ در اطراف این کارم چه کارهای دیگری باید کنم؟ خود این کار را چگونه به کارهای مختلف شکسته ام؟ آیا می توانم چک لیست خودم را طوری طراحی کنم که صرفا یک فرآیند خطی نداشته باشد، اتفاقا زمینه ساز تولید ایده های تازه تر هم باشد؟ ... یعنی فقط چک لیست را پر نمی کنی که یک کاری کرده باشی، تو دنبال ارزشی میگردی که این چک لیست میتواند به کار تو اضافه کند. راستی یک چک لیستی که می خواهد TRIZی باشد، چه نسبتی با داستان ایده آلی دارد؟! این بخش داستان با شما. البته قبلا درباره ی ایده آلی نوشته ام. باز هم شاید ...
مطالب مرتبط:
- تیکی تاکای خلاقیت؛ نوشته های مسیح کریمیان
- نسخه تریزی؛ سیدعلیرضا کاشی زاد
ولی قصه این است که وضعیت مطلوب را باید مشخص کنیم. وضعیت مطلوب یعنی کجا میخواهی بروی؟ یعنی به من آدرس بده! در ادبیات کشف و حل مسأله بر پایه ی OTSM-TRIZ میگوییم که خواسته ی خود را برایم تحلیل کن! تحلیلی در قالب یک مدل: مدل موم یا موضوع؛ ویژگی؛ مقدار. این که چه مقدار از چه ویژگی کدام موضوع را می خواهی تغییر بدهی؛ برای تو موقعیتی می سازد که موقعیت مسأله است... حواست جمع باشد: کدام موضوع؟ کدام ویژگی؟ کدام مقدار؟ ... به من آدرس بده